Rozdział 18

- Ej kochanie nie płacz. Wszytko będzie dobrze zobaczysz. Mówiłaś mu o tym ?
- Nic mu nie mówiłam. Myślisz, że powinnam mu powiedzieć o moich uczuciach ?
- Moim zdaniem tak, bo będziesz się tylko męczyć udawaniem, że nic do niego nie czujesz.
- W sumie masz mamo rację. Tak zrobię. A jak tam u was ?
- Dobrze. Nie dzwoniłam wcześniej bo miałam dużo rzeczy na głowie
- A coś się stało ?
- Nie chcę Cię dręczyć moimi problemami.
- Jestem twoją córką i mi możesz wszystko powiedzieć.
- To lepiej jak byśmy się spotkały, bo to długa historia. Mogłabym do Ciebie przyjechać na kilka dni? 
- Oczywiście że tak. Stęskniłam się za Tobą. Ale po wakacjach okej ? Bo już mamy zaplanowany wyjazd. Zadzwonię Ci jak przyjedziemy okej ?
- A z kim jedziesz, jeśli mogę zapytać ?
- Z Andrzejem. Z moim przyjacielem. Dobra mamo ja już muszę kończyć, bo właśnie skończył się trening i muszę iść do chłopaków. Papa. Zadzwonię wkrótce.
- Okej córeczko papa. Udanych wakacji.
- Mamo dziękuję, że do mnie zadzwoniłaś. Papa.
- Pa kochanie. Zadzwonię niedługo
Po tej rozmowie podszedł do mnie Andrzej i od razu zaczął :
- Luiza coś się stało, bo widziałem jak po twoim policzku płynęła łza ?
- Nic. Po prostu mama do mnie zadzwoniłam i mogłam z nią w końcu szczerze porozmawiać. Chce do mnie przyjechać .
- O to świetnie. A kiedy ??
- Mam jej zadzwonić jak wrócimy z wakacji. Powiem Ci, że nie mogę się doczekać tego wyjazdu.
- No ja też. Nie potrafię się nawet skupić na grze - zaśmiał się i szedł już w stronę wyjścia. Krzyknęła do niego.
- Jedź do domu i na mnie nie czekaj, bo umówiłam się z Kacprem, bo muszę mu coś wyjaśnić.
- No okej. Ale pamiętaj wróć o przyzwoitej porze.
- Dobrze mamo - powiedziałam z śmiechem tak naprawdę do ściany, bo środkowego już nie było na sali.

PERSPEKTYWA KACPRA

Jechałem sobie na wieczorny trening. Podjechałem pod halę i gdy wysiadłem z samochodu zobaczyłam jak Luiza całuje się z Andrzejem. Moje serce było rozbite na milion kawałków. Odwróciłem się na pięcie i poszedłem się przejść, bo do treningu zostało mi jeszcze pół godziny. Gdy tak szedłem zacząłem mówić do siebie w myślach : " Jak ona mi to mogła zrobić? Dlaczego mi robiła nadzieję ? Dlaczego mi nie powiedziała od razu, że jest z Andrzejem ? Jak mi na niej zależy. Chce z nią być, ale jest z moim kumplem. Będę o nią walczył na ile tylko potrafię. Miała mi w końcu dać odpowiedź na to pytanie co jej zadałem." Nagle na ławce zobaczyłem płacząc dziewczynę.

Podszedłem do niej i zapytałem : 

- Przeprasza. Stało się coś ? 

- A co Cię to obchodzi ? - powiedziała prawie krzycząc. 

- Po prostu się pytam. Bo jeśli taka ładna dziewczyna, jak ty płacze to Musiało się coś stać.

- Dobra widzę, że nie dasz za wygraną - powiedziała, a po jej policzkach popłynęła kolejne łzy. 

- No raczej nie dam - zaśmiałem się - A tak w ogóle to Kacper jestem 

- Ja Marlena miło mi - uśmiechnęła się. 

- A więc to czemu płakałaś?  

- No... bo widziałam jak mój były chłopak, którego bardzo kocham całował się z pewną dziewczyną przed chwila. Strasznie mi na nim zależy. Mogłabym tą dziewczyna porwać żeby z nim być. 

- Ej spokojnie. Wiem, że masz rozbite serce. Ja też mam, bo również widziałem jak dziewczyna, która mi się podoba całowała się z moim kumplem. Boli podwójnie. 

- Dobra ja już muszę iść, bo mam za pół godziny rozmowę o pracę. 

- Narazie. Liczę, że Ci ulżyło po tej rozmowie - powiedziałem gdy dziewczyna się już oddalała. 

- Tak dziękuję. Do zobaczenia wkrótce. Może. - powiedziała z uśmiechem.

Poszedłem na halę.  Na całe szczęście nie spotkałem tam już Luizy i Andrzeja. Gdy tylko się przebrałem poszedłem na halę gdzie rozgrzewała się reszta chłopaków. Gdy znalazłem się w drzwiach usłyszałem głos Luizy : 

- Kacper możesz na chwilę do mnie podejść ?
- No już idę - powiedziałem załamany.
- Możemy pogadać po treningu ?
- A mamy o czym ? Ja już wszystko wiem. Mogłaś mi nie robić nadziei.
- Ale o co Ci chodzi ?
- O to, że jesteś z Andrzejem. Mogłaś od razu powiedzieć, że z nim jesteś. Nie robiłbym sobie nadziei, że będziemy razem.
- Kacper ale ja z nim nie jestem. Przecież to tylko mój przyjaciel. - gdy to powiedziała ktoś bardzo mocno uderzył w piłkę. Na 100% był to Andrzej, bo Luiza była strasznie zdziwiona. 

- Ta na pewno. Widziałem jak się z nim całowałaś na parkingu.
- Aha. Dobra mogę ci to wyjaśnić, ale po treningu, bo właśnie przyszedł trener i będzie się wkurzał jak tam od razu nie pójdziesz.

_____________________________________________________________

Cześć wszystkim :) Jak się macie ? Mamy kolejny rozdział . Jak się wam podoba ?

Luiza chce się pogodzić ze swoim przyjacielem Kacprem. Myślicie, że się zgodzi na spotkanie z nią po treningu ? Nie może się doczekać wakacji z Andrzejem czy to własnie tam mu powie co do niego czuje ? Liczę na wasze komentarze z opiniami :* 

CZYTASZ = KOMENTUJESZ = MOTYWUJESZ 

Dziękuję za ponad 4000 wyświetleń :)